เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องจริงที่ประสบกับคน ๆ หนึ่ง ที่อยู่ใน หมู่บ้านห้วยบง อ.หนองบัวลำภู จ.อุดรธานี (ปัจจุบันอยู่ในเขตจังหวัดหนองบัวลำภู – อ.เล็ก) นี่เอง ได้ถ่ายทอดให้อาตมาฟัง เรื่องผี ๆ สาง ๆ บางคนก็เชื่อว่ามีจริง บางคนก็บอกว่าเรื่องผีเป็นเรื่องไร้สาระ บางคนก็ถกเถียงกันถึงเรื่องว่า ในโลกนี้ผีไม่มีจริง แต่ที่แน่นอนสำหรับอาตมาแล้ว เชื่อว่า ผีในโลกนี้มีจริงอย่างแน่นอน ดังเรื่องที่อาตมาจะได้เล่าต่อไปนี้

*** เรื่องทั้งหมดโปรดใช้วิจารณญาณในการรับฟังรับชม ที่มาของบทความคือ: http://my.dek-d.com/supagorns/story/viewlongc.php?id=238229&chapter=26

ทิดมี เป็นคนในหมู่บ้านห้วยบง หมู่บ้านนี้ไม่ใหญ่โตนัก ทางเข้าหมู่บ้านก็แยกจากถนนใหญ่เข้าไป เป็นระยะทางประมาณ ๓ กิโลเมตร ทิดมี มีอาชีพขับรถสามล้อเครื่องรับจ้าง บางหมู่บ้านรถโดยสารเข้าไม่ถึง ต้องอาศัยรถสามล้อรับจ้างไปส่ง

ด้วยเหตุนี้เอง ทิดมีจึงมีผลพลอยได้จากการส่งผู้โดยสารพวกนี้ และบางวันก็มีคนเหมาให้ไปส่งบ้านโน้นบ้าง บ้านนี้บ้าง อยู่ไกลบ้าง อยู่ใกล้บ้าง บางครั้งก็เหมาไปตอนกลางคืนก็มี บางครั้งไปส่งผู้โดยสาร กว่าจะกลับถึงบ้าน ก็เป็นเวลา ๓ ทุ่ม ๔ ทุ่ม ก็มี

ทิดมีเป็นคนที่โชกโชนการขับสามล้อรับจ้างมานาน ประมาณ ๕ ปีแล้ว ไม่ว่าใครจะให้ไปส่งที่ไหน ขอให้ได้เงินเถอะ ทิดมีไปทุกที่ ไม่มีเลือก เพราะหากินกับงานแบบนี้อยู่แล้ว ถ้าคนในหมู่บ้านเกิดเจ็บไข้ได้ป่วย ก็จ้างให้ทิดมีพาไปหาหมอ ไม่ว่ากลางคืน หรือ กลางวัน เพราะในหมู่บ้านห้วยบง มีรถสามล้อเพียงคันเดียวเท่านั้น คนแถวนั้นจึงรู้จักทิดมีดี

มีอยู่วันหนึ่ง ทิดมีไม่ได้ไปส่งคนที่ไหนเลย จึงขับสามล้อเข้าไปในหมู่บ้าน เพื่อจะเอารถไปเก็บ และจะได้พักผ่อน ในขณะที่กำลังขับรถจะเข้าไปในหมู่บ้าน ก็ได้เห็นชายหนุ่ม ๒ คน ยืนดักเรียกรถ ทิดมีก็จอด และได้พูดกันอยู่ครู่หนึ่ง ก็รู้ว่าเป็นคนบ้านโนนดินแดง จะจ้างทิดมีไปส่งที่บ้านซึ่งอยู่***งจากบ้านทิดมีประมาณ ๑๕ กิโลเมตร ทิดมีก็รู้จักดี แต่ไม่ได้เข้าไปนานแล้ว

เมื่อส่งผู้โดยสารแล้ว ทิดมีก็ขับกลับ ขณะนั้นเป็นเวลาประมาณ ๖ โมงกว่า พอขับรถมาได้ประมาณ ๖ กิโลเมตร ก็ถึงปากทางเข้าหมู่บ้าน ๆ หนึ่ง ชื่อ “บ้านหนองกุด” และจากปากทางเข้าไปถึงหมู่บ้านก็แค่ ๒ กิโลเมตร เท่านั้น

ขณะที่ขับรถมานั้น ทิดมีได้เห็นหญิงคนหนึ่งกำลังเดินอุ้มลูก และได้เรียกให้ทิดมีหยุดรถ เมื่อทิดมีจอดรถ ก็ได้ถามว่าจะไปไหน หญิงคนนั้นก็ตอบว่าจะไปบ้านหนองกุด ทิดมีแปลกใจว่า ขณะนี้ก็ใกล้ค่ำแล้ว ทำไมผู้หญิงคนนี้มาคนเดียว และไม่กลัวด้วย

ทิดมีก็ได้ขับรถไปส่ง พอไปถึงบ้านหนองกุดแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ยอมลง และยังบอกให้ทิดมีขับรถต่อไปอีก ๑ กิโลเมตร จึงจะถึงบ้าน ทิดมีก็ไปตามสั่ง พอไปได้เกือบจะถึงแล้ว รถเกิดขัดข้อง ดับกลางทาง ทิดมีจึงเปิดดูน้ำมัน คิดว่า น้ำมันหมด แต่ปรากฎว่า น้ำมันก็ยังเหลืออยู่ ขณะที่กำลังดูน้ำมันอยู่นั้น หญิงแม่ลูกอ่อนคนนั้นก็เดินลงจากรถ และเดินเข้าป่าข้างทาง ทิดมีคิดว่า เธอคงจะปวดอุจจาระ จึงรออยู่ครูหนึ่ง ก็ไม่เห็นกลับมา จึงได้เดินตามไปดู มองเห็นเป็นทางเดินเข้าป่าไป ทิดมีคิดว่า หรือว่าบ้านเธอจะอยู่แถวนี้จึงเดินไปเอง แต่ทำไมเธอไม่บอกก่อน ค่าโดยสารก็ไม่จ่าย บ่นไปบ่นมาก็คิดว่า ช่างเถอะ ถือว่าทำบุญก็แล้วกัน

จากนั้นจึงตีรถกลับ พอเข้ามาในหมู่บ้านหนองกุด ชาวบ้านหนองกุดเห็นจึงพากันแปลกใจ และพากันถามทิดมีว่า มืดค่ำอย่างนี้ ขับรถมาจากไหน ทิดมีก็ตอบว่า เพิ่งกลับจากบ้านไปส่งผู้โดยสารมา ชาวบ้านก็ถามอีกว่า ไปส่งใคร ทิดมีก็บอกว่า ไปส่งหญิงคนหนึ่งที่อุ้มลูกมายืนดักเรียกอยู่ปากทาง และได้ขับรถผ่านมาทางนี้ด้วย ไม่เห็นหรือ ทิดมีย้อนถามชาวบ้าน คนในหมู่บ้านก็พากันแปลกใจ

ลุงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “พ่อหนุ่มเอ๊ย ลุงเห็นเอ็งขับรถไปคนเดียว บนรถไม่เห็นมีใครนั่งไปด้วยเลย” แล้วลุงคนนั้นก็พูดต่อไปอีกว่า “แล้วเอ็งไปส่งที่ไหนล่ะ”

ทิดมีก็บอกว่า “ออกจากหมู่บ้านไปทางทิศตะวันตกประมาณ ๑ กิโลเมตร รถผมก็เสีย หญิงคนนั้นก็ลงจากรถ แล้วเดินหายเข้าไปในป่า ไม่พูดไม่จาอะไรเลย” พูดจบ ชาวบ้านก็พากันร้องขึ้นเกือบพร้อมกันว่า

“เฮ้ย เอ็งถูกผีหลอกแล้ว แถวนั้นไม่มีบ้านคนเลย ทางที่เอ็งขับรถไปนั้น คือทางไปป่าช้าต่างหาก และผู้หญิงคนที่เอ็งไปส่งนั้น คลอดลูกตายเมื่อเดือนก่อนนี่เอง และมีคนเจออย่างเอ็งมาแล้วครั้งหนึ่ง”

พอทิดมีได้ยินเท่านั้น ก็ขวัญหนีดีฝ่อไปเลย ถึงกลับไม่กล้ากลับบ้าน และได้จ้างคนพาไปส่งที่บ้าน พอมาถึงบ้านก็ได้เล่าให้คนในครอบครัวของตนฟัง

หลังจากนั้น ทิดมีไม่เคยขับรถผ่านไปเส้นทางนั้นอีกเลย

ผีแม่ลูกอ่อน หนองบัวลำภู