จากบันทึกที่พิพิธภัณฑ์สรุปได้ว่า การค้นพบซากหอยหิน 150 ล้านปี ครั้งแรกในปี พ.ศ. 2537 เกิดขึ้นจากการที่ชาวบ้านเข้าหาเก็บของป่าในบริเวณเหมืองร้างห่างจากหมู่บ้านประมาณ 1.5 กิโลเมตร ค้นพบหินที่มีลักษณะคล้ายหอยสวยงาม แปลกตาเป็นจำนวนมาก จึงเก็บมาวางขายตามริมถนน ระยะแรกขายกิโลกรัมละ 2 บาท มีผู้สนใจซื้อเป็นจำนวนมาก ทำให้ขายได้ราคาสูงถึงกิโลกรัมละ 12 บาท และเพิ่มเป็นกิโลกรัมละ 20 บาท นายประภา ยุวานนท์ ผู้ว่าราชการจังหวัดหนองบัวลำภูขณะนั้นทราบข่าว จึงแจ้งให้เจ้าหน้าที่จากกรมทรัพยากรธรณี ให้มาตรวจสอบและนำหินที่ชาวบ้านมาวางขายไปพิสูจน์ ได้ข้อสรุปว่าหินที่พบเป็นซากฟอสซิลหอยดึกดำบรรพ์กาบคู่ เป็นหอยน้ำจืด ยุคจูราสสิคตอนปลาย ทำให้มีชาวบ้านได้เข้าไปขุดซากหอยดึกดำบรรพ์กันมากขึ้น อำเภอเมืองหนองบัวลำภูและผู้เกี่ยวข้องหลายฝ่ายต่างเกรงว่าเป็นการทำลายธรรมชาติ และสภาพแวดล้อมมาก และอาจเป็นอันตรายต่อผู้ขุดหาซากหอยดึกดำบรรพ์ จึงสั่งห้ามไม่ให้ผู้ใดเข้าไปขุดหาซากหอยดึกดำบรรพ์ แต่ยังมีผู้ลักลอบเข้าไปขุดอยู่ จนกระทั่งวันที่ 2 มิถุนายน 2537 ได้เกิดเหตุหินถล่มลงมาทับผู้ที่ลักลอบขุดค้นหาซากหอยดึกดำบรรพ์ มีคนตาย 1 คนและได้รับบาดเจ็บ 3 คน ผู้ว่าราชการจังหวัดหนองบัวลำภูในขณะนั้นจึงสั่งห้ามไม่ให้ผู้ใดเข้าไปขุดหา ซากหอยดึกดำบรรพ์ โดยเด็ดขาด  ต่อมาจังหวัดหนองบัวลำภูจึงได้พัฒนาบริเวณที่ค้นพบซากหอยดึกดำบรรพ์ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว โดยองค์การบริหารส่วนตำบลเป็นผู้รับงบประมาณในการก่อสร้างพิพิธภัณฑ์หอยหินโบราณ 150 ล้านปี ในปี 2538 ต่อมาได้สร้างอาคารพิพิธภัณฑ์หลังแรกเสร็จในปี 2545

 

พิพิธภัณฑ์หอยหินโบราณ 150 ล้านปี ในปัจจุบันตั้งอยู่บริเวณที่พบซากฟอสซิลหอยล้านปี เป็น ฟอสซิสหอยทะเลดึกดำบรรพ์ ยุคจูราสสิค มีอายุราว 140-150 ล้านปี ลักษณะของฟอสซิลเป็นหอยกาบคู่ ที่อยู่ในสภาพ ที่สมบูรณ์จำนวนมาก มีทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ บาง ตัวมีน้ำหนักถึงประมาณครึ่งกิโลกรัม เป็นหอยทะเล ชนิดหนึ่ง แสดงว่าบริเวณสุสานหอยนี้เคยเป็นทะเล มาก่อน พบบนหน้าผาของภูเขาสูง ประมาณ 50 เมตร จากข้อมูลที่มีการศึกษาทางธรณีวิทยาบริเวณดังกล่าวเป็นกลุ่มหินโคราช หน่วยภูกระดึง ประกอบด้วยหิน ชนวน หินทรายและกวาดปนอยู่ด้วย บริเวณใกล้เคียง ยังพบซากกระดูกจระเข้โบราณ เศษหินจาไมก้า และแร่ธาตุบางชนิด

 

ส่วนอาคารจัดแสดงในปัจจุบันมีอาคารหลัก 2 อาคาร อาคารแรกเป็นการแสดงในภาพรวมให้ข้อมูล

เบื้องต้นเกี่ยวกับการขุดค้นพบฟอสซิสเป็นหอยกาบคู่ กระดูกไดโนเสาร์ และการแสดงผลิตภัณฑ์เด่นในชุมชน คือ เครื่องปั้นดินเผา  ผ้าไหมทอมือ บอกเล่าความเป็นมาของชุมชน ส่วนอาคารหลังที่สอง ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามของถนนแสดงนิทรรศการกระดูกไดโนเสาร์ที่ขุดพบอยู่ในชั้นหินเหนือชั้นที่พบซากหอยหิน 2 เมตร เป็นกระดูกขาหน้าส่วนบนทั้งซ้ายและขวา ขาหลังส่วนล่าง กระดูกสะบัก กระดูกนิ้ว กระดูกซี่โครง และอื่นๆ การจัดแสดงใช้สื่อและเทคโนโลยีที่สมัยใหม่ช่วยให้ดูน่าสนใจยิ่งขึ้น โดยเฉพาะไดโนเสาร์จำลองขนาดยักษ์ที่เคลื่อนไหว และส่งเสียงได้ มีวิดีทัศน์ละครแสดงการค้นพบครั้งแรกและการรวบรวบก่อนเป็นพิพิธภัณฑ์

 

การเดินทาง ใช้ทางหลวงหมายเลข 210 (หนองบัวลำภู-อุดรธานี) กิโลเมตรที่ 88 จากตัวเมือง ประมาณ 10 กิโลเมตร จะถึงหมู่บ้านห้วยเดื่อ ตำบลโนนทัน อยู่ทางด้านซ้ายมือ หรือสามารถใช้บริการรถโดยสารประจำทางสายหนองบัวลำภู-อุดรธานี

ข้อมูลบางส่วนจาก : http://qakm.lib.ubu.ac.th/artdesign/show_museum.php?IDCODE=0044/%CB%B9%CD%A7%BA%D1%C7%C5%D3%C0%D9